Zawód: powieściopisarz to historia o bezkompromisowym płynięciu pod prąd, zwłaszcza gdy spojrzeć na losy Murakamiego w kontekście dziejów powojennej Japonii. Oto mamy bowiem człowieka, który na każdym rozstaju dróg wybiera inaczej niż wszyscy: skrajnego indywidualistę w kolektywistycznym społeczeństwie.
W młodości ciężko pracuje na własny rachunek, podczas gdy marzeniem jego rówieśników jest urzędnicza posada w opiekuńczej korporacji. Debiutancką powieść zaczyna pisać po angielsku - nie znając wówczas zbyt dobrze tego języka - bo w japońskim jest dla niego za dużo słów. Zamiast konsumować medialnie sukces swoich książek, ucieka na długie lata za granicę. Znienawidzony przez japońską krytykę, z maniackim uporem trwa w postanowieniu, że nie przerwie kariery, chociaż jego powieści mają fatalne recenzje. Nie rozwodzi się z żoną (to wyjątkowo niemodne zachowanie). Biega w maratonach. Ma odwagę śnić na jawie i robić z tego literaturę.
Tajemnica pisarstwa Murakamiego tkwi najpewniej właśnie w tym unikalnym połączeniu skromności i stanowczości - kiedy towarzyszy im odrobina talentu (którego zresztą Japończyk kurtuazyjnie sobie odmawia), można zdziałać rzeczy wielkie.
Piotr Kofta